etappe 7, deel 3: 'Lieslaarzen, hippies en voetbalsterren'

18 mei 2024

In deze serie schrijf ik over mijn rondreis door Frankrijk tijdens mijn sabbatical. Vandaag:

We worden ontvangen door een kwakende ex-hippie - lang grijs haar nog in een staart - die alles wat ik zeg grappig vindt. Ook de rest van het kleine hotel is met zijn palmbomen, bloempotten, trappen en houten decks zorgvuldig naar Californisch voorbeeld gemodelleerd. Maar het past hier.

Cap Ferret, een dromerige wereld van groenblauwe zee overbelicht tegen een achtergrond van het zand van het hoogste duin van Europa, Dune du Pilat. Stokken van oesternetten steken uit het water, terwijl vissersboten sloom aan hun ankerboei bungelen. Dure villa's, traditionele houten huisjes, surfshops, werven met roestige JCB laders, viskratten, een volleyballende familie, afgedankte fietsen, met krijt beschilderde dakpannen, toeristenhuisjes, visnetten, peddelboards, vrouwen die een plastic tafel afpoetsen, oesterbasins en terrassen die niets anders dan oesters, garnalen, pâte en champagne serveren.

Het roze licht, de kabbelende golven, het stille water. Meer is meer, het hoeft niet puur te zijn. Cap Ferret is een knotsgek decor, bevolkt met in lieslaarzen gestoken shagrokende oesterboeren met stoere stoppelbaardjes én in gele Porsche cabriolet rijdende voetbalsterren. 

Edwin is minder onder de indruk. Hij is de estheticus, ik de romanticus.