Etappe 7, Deel 1: 'Man aan Boord'

Bordeaux - Cap Ferret - Soulac (of eigenlijk andersom en via Biscarosse). 5 mei - 9 mei, 284km excl. de omweg van 169km.

14 mei 2024

En daar staat hij dan. Een beetje verloren voor station Bordeaux. Terwijl wij elkaar stevig omarmen, staat Bassie net te doen alsof er niks aan de hand is. Het besef dat de roedel compleet is komt een hele dag later. Dan kruipt Bassie na het wandelen tegen Edwin aan. Als Edwin weer weggaat aan het einde van deze etappe, zal Bassie zijn kop sikkeneurig tussen de kussens van de voorstoelen wurmen en gedurende een paar uur niet thuis geven.

Net als Bassie moet ik ook wennen. We gaan meteen op pad langs de zuidoever. Van de Gironde richting het noorden. De ruige punt bij Soulac heet Point de Grave. Het moet er bezaaid liggen met scheepswrakken. Twee krachten botsen op elkaar en moeten hoe dan ook in elkaar vervloeien. De vloed veroorzaakt een getijdegolf op de Gironde die vanuit zee kilometers stroomopwaarts gaat. 

Verder landinwaarts is het onstuimige water tot rust gekomen. Ook de oever van de Gironde is eerder liefelijk. Er staan huisjes op palen met grote schepnetten. Kleine getijdeslenken, waar een paar bootjes liggen, worden op de borden steevast aangeduid als 'haven'. In een van de havens kook ik een eenvoudige maaltijd van verse noedels, aubergine en Baskische worst voor Edwin. We delen er een lokaal gebrouwen biertje bij. Laat smaakvol en lokaal eten en drinken maar an de Fransen over. De sfeer zit er meteen goed in.

We slapen bij een gastvrouw die een paar kamers in haar huis voor de verhuur heeft. Ze maakt een eenzame indruk. Het huis is sterk verwaarloosd. In de huiskamer heeft ze de meubels achteloos opgestapeld. In de eetkamer staat een paastak van ooit en wordt een ledlamp tentoongesteld onder een stolp op de schoorsteenmantel. Het mag onze pret niet drukken. Het is fijn om weer samen te zijn.