Etappe 5, deel 2: 'Piloten'

1 mei 2024

Hotel Neptunus is officieel een 'beach resort' maar bestaat in deze tijd van het jaar vooral van op nabij gelegen luchthaven Montpellier gestrande reizigers. Een paar tafels verderop aan de ontbijtdis zit een groepje piloten sterke verhalen op te dissen. Geen reclame voor de luchtvaart. Extreme turbulentie, moeilijk handelbare vliegtuigen, doorstarts, bijna ongelukken, technische malfuncties, en die ene keer dat er te weinig getankt was voor de af te leggen intercontinentale vlucht. De oudste van hen staat op om op het terras een sigaret te roken. Zodra de glazen schuifdeuren openen, waaien borden, bestek en kopjes met placemats en al van tafel. "30 knots at least", stelt hij betekenisvol naar zijn pilotencollegas kijkend vast, terwijl het hotelpersoneel aan komt snellen om de ontbijtzaal te beredderen en de schuifdeur definitief te vergrendelen. Mooi, denk ik, dat belooft wat.

Ik koos hotel Neptunus omdat het naast een kitespot ligt waar volgens mij de storm het hardst aan land zou komen en naast een havenpier ligt, zodat de stroming mee zal vallen. De golven waren perfect regelmatig met mooie vlakke stukken er tussen. In de wiskundige formule van 'lift', staat een kwadraat achter snelheid. Snelheid heeft dus een onevenredig grote invloed op lift. Vertaald naar kitesurfen: hoe harder je gaat, des te hoger je springt (als timing, sturen van de kite, spanning op de lijnen en de afzet oftewel 'pop' met het board, ook goed lukken tenminste). Ik had lekker geslapen in het hotel en voelde me goed uitgerust. Ook had ik 9 dagen gevaren in zeer uitdagende condities, dus ik was goed getraind voor deze relatief eenvoudige zee. Denk daarbij niet aan een rustig kabbelende, vriendelijk ogende Middellandse Zee. Nee de golven achterin de branding, verder op zee waren huizenhoog, zoals ze op Wijk aan Zee en Terschelling soms ook kunnen zijn. Maar de regelmaat van de golven en de vlakke stukken ertussen maakten het mogelijk om veel vaart te maken voor de afzet. De golven hadden bovendien de perfecte vorm van een schans. Het springen ging waanzinnig. Terwijl de wind almaar toenam ging ik hoger en hoger.

De sfeer op de spot was ook nog eens geweldig. De weinige kitesurfers die er waren, waren zeer vriendelijk. Ze gedroegen zich als goede gastheren. Geen dames trouwens, terwijl die over het algemeen technisch beter kunnen kitesurfen. Tijdens een korte pauze waarin ik Bassie uitliet deelde iemand zelfs de helft van zijn belegde broodje met me, omdat alle 'snackings' in de buurt dicht waren. Het was een kitesessie om nooit te vergeten.