Etappe 3, Deel 2: 'laat'

21 april 2024

Piep zegt de tolbadge en we draaien de A75 op richting het zuiden. Met elke kilometer stijgt de temperatuur. Bassie doet het heel goed tot een graad of 26, maar daarboven gaat hij als een puppy in de stoelleuning hangen, poten wijd, kop omlaag. Hij wil zwemmen. Ondanks dat we al laat zijn, ga ik bij Lac de Salagou van de snelweg. Ik ken het hier goed. Vanuit Montpellier gingen we hier regelmatig heen en later kwam ik af en toe terug om te kiten op het meer. Als Bassie gezwommen heeft gaan we snel verder, de langzame weg en genietend van het natuurgebied van de regio haute Langue D'oc. Het dorpje Salasc ziet er leuk uit, maar ik voel me weggekeken door de bewoners. Nog maar eens terugkomen als Edwin er bij is, met versterking van de (sociale) hulptroepen zogezegd.

Tegen de tijd dat we bij Beziers zijn gaat de zon al bijna onder. En wat is het hier veranderd! Nieuwe woonwijken, bedrijventerreinen, woonboulevards, andere winkel boulevards, met op regelmatige afstand een rotonde met een clustertje KFC's, BurgerKings, Mac Donald's, Starbucks en Quicks.

De routeplanner heeft het regelmatig bij het verkeerde eind en de suggesties van Park4Night ook. Om 21u kwam ik bij een plek 'aan een idyllische eendenvijver, waar alleen het gekwaak van eenden' me uit mijn slaap zou kunnen houden. De eenden hadden plaats moeten maken voor een met zonnecollectoren overdekte parkeerplaats voor het nabijgelegen stadion, en de camperparkeerplaats kennelijk ook.

Uiteindelijk kwam ik in het donker door een dorpje via onverharde wegen over een bruggetje bij een camperplek met een afgekoppelde caravan en een oude camperbus waar licht brandde. stil, schoon, groen. Goed genoeg. 

Bed uitklappen, soep opwarmen, Bassie uitlaten. De afwas zette ik op het dak in een plastic tas. Ik hoorde iets ritselen in het gras.

Toen ik wakker werd was het prachtig weer. Er zat een tevreden poes op het dak van de bus. Ik ging nog even terug in bed met koffie en de schuifdeur open. Vogels fluiten. Er waren aardappelveldjes. Even verderop was het Canal du Midi en het haventje van Colombiers. Bij de bakker stond een rij en het terras zat vol. Geen wonder, want de koffie was er erg goed. Bassie en ik wandelden langs het kanaal en bleven een tijd in het dorp hangen om naar de voorbij varende pleziervaart te kijken. Daarna reden we binnendoor naar Narbonne, waar we de bus midden in het centrum parkeerden en goed lunchten in een door de rough guide aanbevolen studentencafe. Geen student te bekennen overigens, want het was zondag.