Etappe 12 (Slot): 3000km in Augustus

In deze serie schrijf ik over mijn rondreis door Frankrijk tijdens mijn sabbatical. Vandaag: Embrun - Annecy - Ronchamp - Metz - Amsterdam - Embrun., ruim 3000km in Augustus

k werd wakker van gestommel op de stenen trappen van de gite van het mannetje met de bodywarmer. Ik dacht terug aan alles wat ik had gevoeld de afgelopen tijd. Het was fantastisch om deze reis te maken en in het busje te leven. Te ontdekken hoe weinig ik nodig had. Niks te hoeven en alleen te zijn. Vooral het gevoel alleen te zijn. Edwin te mogen missen, maar verder niks. Dat was een fijn gevoel. Ook het vertragen voelde goed. Drie kwartier bezig zijn met koffie zetten. Een halve dag naar de zee staren. Of naar de rivier. Alleen maar te luisteren naar de vogels rond de bus. Ik ervaarde vooral dat ik door deze rust heel veel ideeën kreeg.

Vandaag zou ik Edwin ophalen in Grenoble. Bassie stond al te kwispelen naast mijn bed. Wakker worden naast de Meije - een van de hoogste bergen van Frankrijk. Wakker worden in het mooiste landschap van Europa, aan de Col du Lautaret op de flanken van de Ecrins. Wakker worden op de dag dat ik Edwin weer zou zien. Mijn Edwin.

Samen zouden Edwin en ik nog een tijd in Embrun blijven. Ik zou er kiten, we zouden er samen wandelen en uiteindelijk naar huizen gaan kijken. Want ja, het plan van een eigen huis in Frankrijk was concreet geworden. Het zou een huis moeten zijn dat we konden opknappen. Dat we konden gebruiken als vakantiehuis, maar ook – later – als woonhuis. Een huis dat we konden gebruiken om gasten te ontvangen. Embrun zou één van de drie regio’s worden waarin we gingen zoeken.

Ik haalde Edwin op en samen bleven we nog een week in Embrun. We stonden op de camping van de zeilschool, waar verder niemand was. We maakten wandelingen, genoten van het lekkere weer en ik ging af en toe kitesurfen op het meer. Bassie had de tijd van zijn leven. Hoewel we na een dag of tien naar Amsterdam teruggingen, via Annecy, via de Notre Dame du Haut van Corbusier in Rongchamp en via het Centre Pompidou in Metz was ik niet lang daarna weer terug in Embrun. Tochten met Bassie in de bergen, naar ‘mijn’ pizzeria in Briancon, genieten van het uitzicht op de Col du Lautaret, slenteren langs de oever van de rivier de Durance. Wat een plek.

Mijn rondreis door Frankrijk eindigde hier.