Intussen op de werkvloer 6: gieter.

In deze serie deel ik mijn avonturen op de werkvloer

Prioriteiten. Meervoud. En vaak volgt er dan een lijst van 20 dingen. Of meer. Meestal kan ik ze niet onthouden. Ik stond op een vol perron en probeerde me te concentreren op het niet-horen van de gesprekken om me heen, terwijl ik de aankomst van de trein in de gaten hield. Ik was mijn oortjes vergeten vandaag. Gek woord eigenlijk, oortjes, voor apparaatjes die je in je oren stopt om muziek ten gehore te brengen, dacht ik. Tegelijkertijd probeerde ik te bedenken wat de belangrijkste elementen van de aanpak van een nieuw project waren.

Multitasking is een begrip dat komt uit de computerwereld en betekent daar dat verschillende processen alternatief gebruikmaken van 1 processor. Computers zijn heel goed in het snel switchen tussen taken. Ik niet.

Zelf werk ik het liefst aan 1 ding. Zoals onze hond Bassie alleen maar zijn bal ziet, zo ga ik daar dan in op. ‘Full-auti’, noemt Bianca Toeps dat in haar boek ‘Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit’. Dat ene ding is dan mijn prioriteit. Enkelvoud. Ik kan dat lang volhouden: dagenlang, nachtenlang. Ik hou misschien wel meer van de extremen dan van de balans.

Gelukkig bevind ik me in goed gezelschap. Goethe zei “Dingen die het meest belangrijk zijn, moeten nooit ten prooi vallen aan dingen die het minst belangrijk zijn”. Colonel Sanders werd succesvol met 1 recept van kip, Adolph Coors maakte 1 soort bier (en Plato woonde in 1 ton). Een studievriend van mijn broertje draaide op zijn studentenkamer uitsluitend platen van Glenn Gould en van Kruder&Dorfmeister (aanrader trouwens, als je je oortjes bij je hebt). Je moest keuzes maken volgens hem.

Je kan het ook overdrijven. En bovendien: “Een beetje onzin zo nu en dan wordt gekoesterd door de meest wijze mannen”, zei Roald Dahl. En ook Duncan Wardle zweert in “the Imagination Emporium” bij genoeg tijd om te niksen als je innovatieve ideeën wilt bedenken.

“He Adriaan”, hoorde ik opeens achter me. Het was een collega waar ik samen mee had gewerkt bij een vorig programma. “Vind je het leuk om een eindje samen te reizen?”, vroeg ze. “Als je liever alleen wilt zijn begrijp ik dat ook hoor”, voegde ze eraan toe, waardoor ik meteen weer wist waarom zij 1 van mijn favoriete collega’s was. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken. In de trein wisselden we onze avonturen van de afgelopen tijd uit. We kwamen op het onderwerp ‘1 ding doen’ en ze vertelde dat ze iemand kende die naar eigen zeggen een sproeikop was. “Mensen zijn net gieters. Er zijn mensen die 1 bekertje neerzetten en dat met een schenktuit volgieten. Dat werkt heel goed. Er zijn ook mensen die nu eenmaal een sproeikop zijn. 1 bekertje neerzetten is dan niet efficiënt. In dat geval kan je beter heel veel bekertjes neerzetten.”

Bassie met zijn bal